Nuri Kurukahve

Minicik çekirdeklerden fincanlara dökülene kadar içinde pek çok geleneği barındırır. Ve bıraktığı izlere bakarak geleceğe dair yorumlar yapılır. Yüzlerce yıllık bir içeceğin, Türk kahvesinin öyküsü… Geçmişi 14. yüzyıla kadar giden, dünya yolculuğuna Güney Habeşistan’dan başlayan bir içecek kahve… Hakkında türlü efsaneler türetilmiş; rivayetlerden birine göre, Habeşistan’ın Kaffa yöresinde yaşayan Khaldi adında bir çoban sıcakta hep uyuşukluk içindeki koyunlarının günün birinde, bir ağacın meyvelerini yedikten sonra hareketlendiklerini görmüş. Bu mucizeye şaşırmış ve kendisi de ağacın küçük meyvelerini kaynatıp suyunu içmiş. Bir süre sonra enerjisi artmış, kalp atışları hızlanmış ve tüm dünyayı saracak olan bu tadın kâşifi olmuş… Arabistan Yarımadası’ndan sonra Güney Amerika öncelikli olmak üzere pek çok farklı bölgede değişik türde kahveler üretilmiş. Türklerin kahveyle tanışmasıysa 16. yüzyılda, Kanuni Sultan Süleyman döneminde. Kendisine sunulan kahvenin tadına hayran kalan Kanuni’nin sayesinde bu sihirli içecek kısa sürede Osmanlı sınırları içinde yayılmış. Saray mutfağında özel olarak yetiştirilen Kahveci başının yaptığı kahve o kadar lezzetliymiş ki… 1554 yılında, Tahtakale’de bir kahvehane açılmış. Tahtakale’nin adı da bu kahvehaneden geliyor; Taht-u Kale… Bu kahvehane, tanınmış kişilerin, bilginlerin buluştuğu, sohbet ettiği bir mekân haline gelmiş. Kahve olarak içtiğimiz toz, kahvenin tanesi dediğimiz tohumların kavrulup öğütülmüş halidir. Tohumlar güçlü bir alkoloid olan kafein maddesi içerir. Uyarıcı özelliklerinden ötürü, kahve insana geçici de olsa zindelik verir. Solunumu güçlendirir, kalp atışlarını hızlandırır, bedenen olsun, zihnen olsun çalışmayı kolaylaştırır. Mide ve bağırsak kaslarının çalışmalarını hızlandırması nedeni ile kahve sindirimi kolaylaştırır. Bazı kimselerde baş ağrısını, hatta migreni geçirir. Çok kahve içenlerin yüzünün sarı olmasının nedeni de ; kandaki akyuvar sayısını artırmasıdır.